Εθνικός δρυμός Οίτης

Εκτυπώσιμη μορφή

Ο Εθνικός Δρυμός της Οίτης, περιλαμβάνει το οροπέδιο των Λιβαδιών με τις κορυφές Γρεβενό και Αλύκαινα και το ψηλότερο τμήμα των Βόρειων απότομων κλιτύων. Ανακυρήχθηκε το 1966 και είναι ο έκτος (από τους δέκα) κατά χρονική σειρά ανακήρυξης και ο τρίτος σε έκταση. Έχει έκταση 7.000 εκτάρια, από τα οποία τα 3.370 αποτελούν τον πυρήνα και τα υπόλοιπα 3.630 την περιφερειακή ζώνη. Προτείνεται, βέβαια, μια Ευρύτερη Ρυθμιστική Ζώνη (Ε.Ρ.Ζ.) έκτασης 43.896 εκταρίων, η οποία θα περιβάλλει την περιφερειακή και θα εκτείνεται μέχρι τα όρια του ορεινού συγκροτήματος της Οίτης. Η τελευταία περιλαμβάνει δάση και δασικές εκτάσεις, χορτολιβαδικές και άγονες εκτάσεις, ακόμη γεωργικές καλλιέργειες και οικισμούς και αποσκοπεί στην αποτελεσματικότερη προστασία ολόκληρου του ορεινού όγκου.

Η Οίτη είναι ένα μεγάλο βουνό της Ρούμελης, που βρίσκεται στα όρια των Νομών Φθιώτιδας και Φωκίδας και απλώνεται από Ανατολικά προς τα Δυτικά σε μήκος 20 χλμ. και από Βορρά προς Νότο σε μήκος 18 χλμ. περίπου.

Στα Ανατολικά της Οίτης ο ποταμός Ασωπός την χωρίζει από το όρος Καλλίδρομο και στα Δυτικά της ο ποταμός Βιστρίτσα (Ίναχος) την χωρίζει από το χαμηλό βουνό του Γουλινά.

Στα Βόρεια οι πλαγιές της κατέρχονται απότομα μέχρι την κοιλάδα της Σπερχειάδας, ενώ στα Νότια και στα Νοτιοδυτικά μέσω εκτεταμένων διάσελων ενώνεται με τα όρη της Γκιώνας και των Βαρδουσίων.

Στη ζώνη αυτή περιλαμβάνονται όλοι οι οικισμοί της Οίτης (Υπάτη, Καπνοχώρι, Λυχνό, Καστανιά, Μεσοχώρι, Περιστέρι, Πύργος, Νεοχώρι, Καστριώτισσα, Μαυρολιθάρι, Πυρά, Παύλιανη, Κουμαρίτσι, Δέλφινο και οι οικισμοί Ανω και Κάτω Δυο Βουνά) με αξιόλογες παραδοσιακές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, καθώς και σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία.

Σκοπός της (Ε.Ρ.Ζ.) είναι η διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, του παραδοσιακού χαρακτήρα των οικισμών και των υφιστάμενων δραστηριοτήτων, καθώς και η ανάπτυξη του οικοτουρισμού.

Πληροφορίες για τη χλωρίδα

Ο συνολικός αριθμός των καταγεγραμμένων ειδών και υποειδών ανέρχεται σε 1.149, αλλά εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 1.250, δηλαδή το 1/5 της ελληνικής χλωρίδας φιλοξενείται εδώ.

Συγγενέστερα χλωριδικά όρη είναι ο Παρνασσός, τα Βαρδούσια, η Γκιώνα και ο Τυμφρηστός, που είναι και τα πλέον γειτονικά. Ισχυρή συγγένεια παρουσιάζει η Οίτη επίσης με τα όρη της Βόρειας Πελοποννήσου και κυρίως με την Κυλλήνη και τον Χελμό.

Ο συνολικός αριθμός των ειδών που αξιολογούνται ως Σημαντικά για την Οίτη και περιλαμβάνονται στο κόκκινο βιβλίο και σε διεθνείς καταλόγους επικινδυνότητας ανέρχεται σε 99. Σε σχέση με το συνολικό αριθμό των ειδών, τα 41 αποτελούν τα Ενδημικά, τα 13 τα Βαλκανικά υπενδημικά, τα 5 τα Βαλκανικά με εξάπλωση στην Ιταλία και Ανατολία και τα υπόλοιπα 40 περίπου αποτελούν τα Ευρύτοπα μη Ενδημικά είδη.

Τα 41 ενδημικά της Οίτης έχουν ενταχθεί σε Διεθνείς και Εθνικούς Καταλόγους Επικινδυνότητας, όπως λεπτομερέστερα αναφέρονται:

  • 15 ανήκουν στα σπάνια (R),
  • 1 ανήκει στα κινδυνεύοντα (E),
  • 2 ανήκουν στα απειλούμενα ή Τρωτά (V),
  • 29 ανήκουν στα πιθανώς απειλούμενα (nt),
  • 35 ανήκουν στα πιθανώς απειλούμενα με απροσδιόριστο τρόπο,
  • 35 προστατεύονται σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ.) 67/81,
  • 7 συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο CITIES.

Veronica oetaea

Το αποκλειστικά ενδημικό της Οίτης Veronica oetaea, που εντοπίστηκε το 1978, χαρακτηρίζεται από πολύ σύντομο κύκλο της ζωής, που δεν ξεπερνά τις τρεις εβδομάδες από εντυπωσιακούς πληθυσμούς σε βιοτόπους, όμως εξαιρετικά μικρούς σε έκταση (≈150 τετραγωνικά μέτρα). Κρίνεται επιβεβλημένη η προστασία και διατήρησή τους από τα εκτός δρόμου τροχοφόρα, που τελευταία διαπιστώθηκε, ότι κινούνται επικίνδυνα εντός των βιοτόπων του.

Πληροφορίες για την πανίδα

Πλούσια είναι η πανίδα της Οίτης. Το έμβλημα του δρυμού είναι το αγριόγιδο, του οποίου ο ακριβής αριθμός είναι άγνωστος, μια και δεν έχουν γίνει επίσημες καταγραφές. Το ζαρκάδι, το αγριογούρουνο, ο λύκος, η αγριόγατα, η βίδρα αλλά και η επανεμφάνιση τελευταία της αρκούδας στην περιοχή, συνθέτουν τα κυριότερα θηλαστικά του δρυμού.

Από τα θηλαστικά που έχουν καταγραφεί ή αναφερθεί στην περιοχή, σύμφωνα με το κόκκινο βιβλίο, δεκαεννέα (19) είδη χαρακτηρίζονται ως κινδυνεύοντα, εννέα (9) είδη ως τρωτά και ένα είδος (ο δενδρομυωξός Dryomys nitedula) ως σπάνιο.

Από τα πουλιά της ευρύτερης περιοχής της Οίτης, σύμφωνα με την Οδηγία για τα πτηνά έχουν καταγραφεί δύο (2) είδη ως κινδυνεύοντα, οκτώ (8) είδη ως τρωτά και επτά (7) είδη ως σπάνια.

Έχουν καταγραφεί περί τα επτά (7) είδη ερπετών (έχουν καταγραφεί τρία είδη σαύρας), τέσσερα (4) είδη αμφιβίων, πέντε (5) είδη ιχθυοπανίδας.

Αλπικός Τρίτωνας (Triturus alpestris) 

Από τα θηλαστικά που έχουν καταγραφεί ή αναφερθεί στην περιοχή, σύμφωνα με το κόκκινο βιβλίο, δεκαεννέα (19) είδη χαρακτηρίζονται ως κινδυνεύοντα, εννέα (9) είδη ως τρωτά και ένα είδος (ο δενδρομυωξός Dryomys nitedula) ως σπάνιο.

Πηγή : www.oiti.gr